کوچ سرخ
سرت را پایین انداخته ای راه می روی با مشعلی در دست. دو را در دو ضرب می کنی طوری که به چهار و چهل و چهار صد برسی. نور تمام می شود می ایستی با گامی معلق. مستی حساب و کتاب از سرت می پرد. سر بالا می گیری ملتمسانه پی نوری می گردی رعدی پیش پایت را روشن می کند تا پرتگاه تنها یک گام فاصله داری. پ .ن : آنان کسانی هستند که (هدایت) را به (گمراهی) فروختهاند، و (این) تجارت آنها سودی نداده، و هدایت نیافتهاند.آنان همانند کسی هستند که آتشی افروخته (تا در بیابان تاریک، راه خود را پیدا کند)، ولی هنگامی که آتش اطراف او را روشن ساخت، خداوند (طوفانی میفرستد و) آن را خاموش میکند، و در تاریکیهای وحشتناکی که چشم کار نمیکند، آنها را رها میسازد. سوره بقره آیات 16 و17
| Design By : Pichak |
